PAS is een afkorting van “Parental Alienation Syndrome” ,  ouderverstotings- syndroom, ook oudervervreemding genoemd. In sommige gevallen spreekt men ook van het “geprogrammeerde kind”. Soms wordt de term ‘malicious mother syndrome ‘ gebruikt.

In België wordt voornamelijk gesproken over de moeder als de primaire, kinder’gijzelende’, ouder(familie)vervreemdende- en ouderverstotende ouder en de (welwillende) vader als ouder op wie het ouderverstotende gedrag is gericht, aangezien dit volgens onderzoek in de overgrote meerderheid van deze gevallen zo is ( in de VS ziet men een kentering).

De naam  ‘Ouderverstoting’, is een woord met een voor velen negatief karakter. Helaas zíjn houding en gedrag en de activiteiten die als oudervervreemdend en ouderverstotend in verschillende gradaties kunnen worden herkend, in de praktijk schadelijk, kinderbeschadigend en negatief van karakter.

Ontstaan van PAS

  • De ene ouder probeert bewust of onbewust het kind zodanig te beïnvloeden dat de band met de andere ouder verbroken wordt. Het kan om echte hersenspoeling gaan, maar ook om regelmatige, subtielere vormen van beïnvloeding
  • Het kind wordt in die mate beïnvloed dat het zelf gaat geloven dat de andere ouder slecht is. Het gevolg hiervan is dat het kind zelf negatieve uitspraken gaat doen over de andere ouder.

Vormen

  • Milde vorm. Bij de milde vorm is de verstoting relatief oppervlakkig. Het kind is over het algemeen coöperatief tijdens bezoeken, maar wel vaak kritisch en onvriendelijk jegens de slachtofferouder. Milde vormen van PAS kunnen redelijk makkelijk aangepakt worden door goede voorlichting en door de ouders naar een psycholoog te sturen.
  • Matige vorm. De matige vorm wordt gekenmerkt door zeer veel boosheid bij de programmerende ouder. Het kind is vaak disruptief en onrespectvol jegens de slachtofferouder.
  • Ernstige vorm. Vooral het ernstige type van PAS heeft een negatieve invloed op de psychologische ontwikkeling van het kind. Hierbij is de programmerende ouder volkomen fanatiek en soms zelfs paranoïde. Het kind is vijandig jegens de uitwonende ouder. In sommige gevallen kan de vijandigheid van het kind oplopen tot paranoïde vormen. Het kind denkt dat hij/zij achtervolgd wordt en is bang om vermoord te worden door de uitwonende ouder.

Kenmerken

  • Minachtingscampagne tegen de niet-verzorgende ouder,
  • Ontbreken van ambivalente gevoelens (de ene ouder is louter goed, de andere louter slecht).
  • Reflexmatige steun aan de zorgouder in het ouderconflict de andere ouder wordt gezien als gevaarlijk.
  • Afwezigheid van schuldgevoelens, men ziet het nut van een tweede ouder niet in.
  • Kind laat openlijk haat en woede zien t.o.z. van de andere ouder zonder hiervoor gegronde argumenten te kunnen aanhalen.
  • Uitbreiding van de vijandschap tot de familie, het werk , de hobby’s van de gehate ouder.
  • Het kind praat openlijk over wat de andere ouder in zijn ogen fout doet.
  • Kind mag beslissen wanneer het naar de andere ouder gaat.
  • Alle herinneringen aan die ene ouder worden uit het huis gehaald en het kind kan geen positieve herinneringen ophalen uit het verleden.
  • Brieven, kaartjes en pakjes worden niet doorgegeven.
  • Verdachtmakingen, suggesties van incest, mishandeling worden ingezet.
  • Telefoonterreur, kind belt voordurend wanneer het bij de verstoten ouder is.
  • Kind weigert te gaan ,vertelt verhalen die niet kloppen en wordt op de rooster gelegd na bezoek aan de gehate ouder.

Mogelijke gevolgen

Het is duidelijk dat vooral de ernstige vorm van PAS kwalijke gevolgen heeft voor de psychologisch en emotionele ontwikkeling van het kind. We zien bij deze kinderen :

  • een verminderd gevoel voor eigenwaarde.
  • stagnatie van hun sociale ontwikkeling
  • zeer beperkt vertrouwen in anderen.
  • psychosomatische klachten
  • ze zijn gemakkelijker slachtoffer van alcohol en druggebruik
  • kampen met identiteitsproblemen.
  • angsten, depressie en agressie komen meer voor.
  • moeite hebben om intieme relaties te laten voortduren.
  • zich schamen voor het hebben beschadigd van de andere/verstoten ouder.
  • zelf meer kans hebben om een scheiding mee te maken.
  • extra kans hebben om problemen met autoriteit en wetgeving te hebben.
  • eigen kinderen verliezen door oudervervreemding.

Oplossingsstrategie

Een vroege detectie is zeer belangrijk om de schade te kunnen beperken. Is de verwijdering tussen ouder en kind totaal en langdurig dan is initiatie van contact tussen de verstote ouder en kind onder begeleiding van een psycholoog noodzakelijk. In ernstige gevallen  kan de rechtbank ook beslissen de zorg om te keren en het verblijf en hoederecht aan de verstote ouder toe te kennen.

In Triangel kunnen onderzoeken naar dit syndroom worden uitgevoerd.

 

 

Link

www.ouderverstoting.nl